Widok zawartości stron
Rezerwat Galwica
Rezerwat przyrody „Galwica" utworzony został na mocy zarządzenia Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 4 lutego 1958 r. (Monitor Polski Nr 14 poz. 89).
Ochronę na tym terenie sprawuje Nadleśniczy Nadleśnictwa Szczytno. Nadzór nad rezerwatem sprawuje Wojewódzki Konserwator Przyrody w Olsztynie.
Rezerwat Galwica jest jednym z najlepiej zachowanych rezerwatów torfowiskowych w województwie warmińsko–mazurskim. Świadczy o tym bardzo wysoki poziom bioróżnorodności roślinnej i zwierzęcej oraz występowanie wielu rzadkich stenotopowych1 gatunków . Przedmiotem ochrony w rezerwacie są śródleśne torfowiska przejściowe; pierwotna roślinność torfowiskowa oraz miejsca lęgowe ptactwa wodnego i błotnego. Biorąc pod uwagę stan zachowania priorytetem ochrony są tu otwarte ekosystemy torfowiskowe.
Ze względu na jego położenie, wielkość, stan zachowania i wysoki poziom bioróżnorodności rezerwat „Galwica" jest ważnym elementem krajowego systemu ochrony przyrody. W systemie krajowej sieci ekologicznej ECONET-POLSKA (Liro 1995) rezerwat znajduje się w Obszarze Zachodniomazurskim (13M), który jest obszarem węzłowym o znaczeniu międzynarodowym.
Największe znaczenie w rezerwacie „Galwica" mają obszary mokradłowe, których ochrona jest coraz większym problemem w skali kraju, ze względu na obniżanie się poziomu wód, które prowadzi do degradacji ekosystemów związanych z wodą.
Rezerwat „Galwica" jest otoczony ze wszystkich stron lasami, które stanowią część dużego kompleksu leśnego – Puszczy Napiwodzko – Ramuckiej. W okolicy brak jest nie tylko dużych aglomeracji, ale także większych miejscowości, co jest korzystne z punktu widzenia przyrody. Pozytywny wpływ ma także niedalekie położenie jeziora Sasek Mały, które stabilizuje warunki wodne rezerwatu.
Do najcenniejszych gatunków roślin znajdujących się na tym terenie zaliczamy: Hammarbya paludosa, Erioporum gracile, Stellaria crassifolia, Carex chordorrhiza, Liparis loeselii, Dryopteris cristata, Paludella squarrosa, Sphagnum fuscum, Helodium blandowii. Są to gatunki torfowiskowe, które mają duże wymagania wilgotnościowe.
Na terenie rezerwatu znajduje się wiele drzew dziuplastych, co sprzyja rozwojowi ornitofauny2.
Na podstawie Zarządzenia nr 70 Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Olsztynie z dnia 14 grudnia 2012 r. na terenie rezerwatu zaczęto stosować ochroną czynną. Po dokonanej identyfikacji stwierdzono, że nadmierna sukcesja roślinności drzewiastej prowadzi do zaniku terenów otwartych, które należy zachować. Aby utrzymać i odtworzyć na torfowisku i jego obrzeżach tereny otwarte zaplanowano usuwanie nalotu: olszy, brzozy, sosny i wierzby, co pozwoli no utrzymanie korzystnych warunków rozwoju roślinności torfowiskowej. Pozyskana biomasa usuwana jest poza granice rezerwatu. Ponadto zaplanowano obrączkowanie olszy i brzozy, co przyczyni się do eliminacji zaobrączkowanych drzew oraz zwiększenia bazy żerowej dla dzięciołów.
Teren ten otoczony jest ochroną ścisła i przebywając na nim powinniśmy się odpowiednio zachowywać.
W rezerwacie zabronione jest:
·Pozyskanie torfu i mchu
·Zbiór ziół leczniczych oraz innych części roślin
·Pasanie zwierząt gospodarskich i wykonywanie wszelkich innych czynności gospodarczych
·Polowanie, chwytanie, płoszenie i zabijanie dziwko żyjących zwierząt
·Wycinanie, niszczenie lub uszkadzanie drzew, krzewów i innych roślin
·Zanieczyszczanie rezerwatu lub wzniecanie ognia
·Umieszczanie tablic, napisów i innych znaków z wyjątkiem tablic i znaków związanych z ochrona terenu
·Wznoszenie budowli oraz zakładanie lub budowa urządzeń melioracyjnych, komunikacyjnych i innych urządzeń technicznych
· Przebywanie na terenie rezerwatu poza miejscami specjalnie w tym celu wyznaczonymi przez konserwatora przyrody
Opracowano na podstawie Planu ochrony rezerwatu przyrody „Galwica" na okres 01.01.2002 r. – 31.12.2021 r. oraz Programu Ochrony Przyrody sporządzonego na okres od 01.01.2015 r. - 31.12.2024 r.
Przydatne słowa:
1Stenotopowy (gatunek, takson) – wysoce wyspecjalizowany, o wąskiej tolerancji ekologicznej, występujący w ściśle określonym (specyficznym) → siedlisku, w warunkach wąskiej zmienności → czynników środowiskowych, zwłaszcza temperatury i wilgotności.
2Awifauna (ornitofauna) - ogół gatunków ptaków zamieszkujących określony obszar geograficzny, rodzaj środowiska (biotop) lub żyjących w określonym okresie geologicznym
