Widok zawartości stron
OCHRONA LASU
Ochrona lasu jest szerokim pojęciem obejmującym bardzo różnorodne działania w ramach działalności prowadzonej przez Lasy Państwowe.
Owady szkodliwe
Duży udział jednogatunkowych drzewostanów (81,5 % powierzchni drzewostanów Nadleśnictwa zajmują drzewostany sosnowe, występujące na siedliskach borowych) sprzyja rozwojowi szkodliwych owadów. Największe zagrożenie stanowią:
Szkodniki pierwotne (atakujące drzewa zdrowe): brudnica mniszka, strzygonia choinówka, boreczniki
Szkodniki wtórne (atakujące drzewa osłabione): kornik drukarz, przypłaszczek granatek, opiętek dwuplamkowy
Opiętek dwuplamkowy w ostatnich latach nabrał szczególnego znaczenia gospodarczego w naszych lasach doprowadza, bowiem do zamierania drzewostanów dębowych, powodując ogromne straty.
Grzyby
Zagrożenie ze strony chorób grzybowych występuje zasadniczo w drzewostanach sosnowych na gruntach porolnych w południowo – zachodniej części Nadleśnictwa. Największe zagrożenie stwarza tu huba korzeniowa. Ograniczanie szkód powodowanych przez tego patogenu polega na smarowaniu pniaków preparatem Pg IBL po zabiegach pielęgnacyjnych.
W drzewostanach świerkowych i z udziałem świerka największe szkody wyrządza opieńka miodowa. Zwalczanie tego patogenu polega na usuwaniu drzewek przez niego opanowanych.
Inne istotne choroby grzybowe to: zamieranie pędów sosny, zamieranie jesionów, czyreń sosnowy, rdza kory sosny.
Zwierzyna
Głównymi sprawcami szkód od zwierzyny są jelenie i sarny. Szkody wyrządzane przez nie polegają na zgryzaniu pędów i pączków, spałowaniu kory drzew, łamaniu drzewek i osmykowaniu. Najbardziej uszkadzane są gatunki: sosna, świerk, modrzew, dąb, klon, jawor, jesion, buk, lipa.
Lokalnie szkody wyrządzają bobry, które piętrząc wodę powodują miejscowe podtapianie drzewostanów w leśnictwie Łuka oraz ścinają drzewka w młodniku w leśnictwie Nowiny.
Ochrona drzewostanów przed zwierzyną polega na chemicznym i mechanicznym zabezpieczaniu powierzchni najbardziej narażonych.
Czynniki abiotyczne
Największe zagrożenie ze strony czynników abiotycznych mogą stwarzać huraganowe wiatry, susze, wiosenne przymrozki, nadmierne opady śniegu oraz długotrwałe, wiosenne podtapianie terenów na siedliskach wilgotnych i bagiennych.
Panujące zachodnie wiatry często powodują szkody w drzewostanach w postaci złomów i wywrotów. Niedobór opadów charakterystyczny dla okresu wczesnowiosennego, stwarza na łatwo przepuszczalnych glebach niekorzystne warunki odnowieniowe, szczególnie dla rozwoju młodych upraw leśnych. Przymrozki późne (średnio 14 dni w roku) stanowią duże zagrożenie dla nowo zakładanych upraw, szczególnie na siedlisku Lw i LMw.
Najnowsze aktualności
Skarby przyrody
Skarby przyrody
Chronimy stare drzewa
Lasy Nadleśnictwa Szczytno zasięgiem administracyjnym obejmują powierzchnię ok. 32,5 tysiąca hektarów. W porównaniu z sąsiednimi jednostkami może nie jest to najwięcej, jednak powierzchnię leśną mamy sporą. Samego lasu rośnie tu prawie 17 tyś ha. Dodatkowym atutem nadleśnictwa jest znaczne zróżnicowanie terenu pod względem krajobrazowym i siedliskowym. Tereny położone w okolicach miejscowości Jedwabno, Piduń, Rekownica urozmaicone są licznymi, mniejszymi lub większymi zbiornikami wodnymi, natomiast część południowa nadleśnictwa to płaskie tereny sandrowe. Mamy leśnictwa, w których znajdziemy sporo gatunków drzew liściastych, w innych przeważają sosny i świerki. Wiele drzewostanów cechuje bogate, bujne runo lub rozwinięta warstwa podszytu a w kolejnych wygląda ono wyjątkowo ubogo. Bez dwóch zdań, każdy rodzaj lasu ma swój niepowtarzalny urok.
Jedną z nieodłącznych cech mazurskich borów są stare, sędziwe drzewa. Spotykamy wśród nich wiekowe dęby, sosny, wiązy, świerki. Trafiają się również daglezje, jodły, jesiony. Drzewa te stanowią również niezwykle unikatowe i cenne mikro ekosystemy leśne.
Przeglądu takich starych drzew, dokonaliśmy ostatnio w leśnictwie Wesoły Grunt. Mamy nadzieję, że te najbardziej żywotne i okazałe będą mogły pretendować do miana pomników przyrody.