Webcontent-Anzeige
OCHRONA LASU
Ochrona lasu jest szerokim pojęciem obejmującym bardzo różnorodne działania w ramach działalności prowadzonej przez Lasy Państwowe.
Owady szkodliwe
Duży udział jednogatunkowych drzewostanów (81,5 % powierzchni drzewostanów Nadleśnictwa zajmują drzewostany sosnowe, występujące na siedliskach borowych) sprzyja rozwojowi szkodliwych owadów. Największe zagrożenie stanowią:
Szkodniki pierwotne (atakujące drzewa zdrowe): brudnica mniszka, strzygonia choinówka, boreczniki
Szkodniki wtórne (atakujące drzewa osłabione): kornik drukarz, przypłaszczek granatek, opiętek dwuplamkowy
Opiętek dwuplamkowy w ostatnich latach nabrał szczególnego znaczenia gospodarczego w naszych lasach doprowadza, bowiem do zamierania drzewostanów dębowych, powodując ogromne straty.
Grzyby
Zagrożenie ze strony chorób grzybowych występuje zasadniczo w drzewostanach sosnowych na gruntach porolnych w południowo – zachodniej części Nadleśnictwa. Największe zagrożenie stwarza tu huba korzeniowa. Ograniczanie szkód powodowanych przez tego patogenu polega na smarowaniu pniaków preparatem Pg IBL po zabiegach pielęgnacyjnych.
W drzewostanach świerkowych i z udziałem świerka największe szkody wyrządza opieńka miodowa. Zwalczanie tego patogenu polega na usuwaniu drzewek przez niego opanowanych.
Inne istotne choroby grzybowe to: zamieranie pędów sosny, zamieranie jesionów, czyreń sosnowy, rdza kory sosny.
Zwierzyna
Głównymi sprawcami szkód od zwierzyny są jelenie i sarny. Szkody wyrządzane przez nie polegają na zgryzaniu pędów i pączków, spałowaniu kory drzew, łamaniu drzewek i osmykowaniu. Najbardziej uszkadzane są gatunki: sosna, świerk, modrzew, dąb, klon, jawor, jesion, buk, lipa.
Lokalnie szkody wyrządzają bobry, które piętrząc wodę powodują miejscowe podtapianie drzewostanów w leśnictwie Łuka oraz ścinają drzewka w młodniku w leśnictwie Nowiny.
Ochrona drzewostanów przed zwierzyną polega na chemicznym i mechanicznym zabezpieczaniu powierzchni najbardziej narażonych.
Czynniki abiotyczne
Największe zagrożenie ze strony czynników abiotycznych mogą stwarzać huraganowe wiatry, susze, wiosenne przymrozki, nadmierne opady śniegu oraz długotrwałe, wiosenne podtapianie terenów na siedliskach wilgotnych i bagiennych.
Panujące zachodnie wiatry często powodują szkody w drzewostanach w postaci złomów i wywrotów. Niedobór opadów charakterystyczny dla okresu wczesnowiosennego, stwarza na łatwo przepuszczalnych glebach niekorzystne warunki odnowieniowe, szczególnie dla rozwoju młodych upraw leśnych. Przymrozki późne (średnio 14 dni w roku) stanowią duże zagrożenie dla nowo zakładanych upraw, szczególnie na siedlisku Lw i LMw.
Asset Publisher
95-lecie LP
95-lecie LP
Jubileusz Lasów Państwowych - historia Nadleśnictwa Szczytno.
Rys historyczny. Nadleśnictwo Szczytno
Rejon Prus Wschodnich, w obrębie którego leży dzisiejsze Nadleśnictwo Szczytno opanowany był przez Zakon Krzyżacki. Charakteryzował się występowaniem olbrzymich obszarów dzikich puszcz. W wyniku kolonizacji, wiążącej się z karczowaniem i wypalaniem lasów, powierzchnia puszczy systematycznie malała. Wraz ze zmianą powierzchni lasów zmieniała się także ich struktura. Zniknęły pierwotne puszcze, a od końca XVIII wieku zaczęto wprowadzać monokultury sosnowe i świerkowe. Gatunki liściaste dąb i buk zostały prawie zupełnie wyparte.
Pierwsze wzmianki o działalności leśnej na terenie Nadleśnictwa Szczytno odnotowano już w 1868 roku (odnoszą się do dzisiejszego obrębu Małdaniec) oraz 1894 roku (dotyczą dzisiejszego obrębu Szczytno).
Lasy tworzące obręb Szczytno były od dawna lasami państwowymi i do roku 1915 wchodziły w skład Nadleśnictwa „ Korpellen ”. Od 1915 roku z lasów wschodniej części obrębu wyodrębniona została samodzielna jednostka administracyjna o nazwie „ Gruneberge” a zachodnia część leśnictwa Narty i Piduń należała do majątku „ Lanfenwelle ” i była użytkowana rolniczo. W 1945 roku po wyzwoleniu w znacznie zmienionych granicach utworzone zostało Nadleśnictwo Szczytno. W jego skład weszły lasy państwowe dawnego Nadleśnictwa Gruneberge , części Nadleśnictwa Korpellen oraz lasy i słabe grunty porolne byłego majątku Lanfenweller oraz przyległych wsi. W 1968 roku do Nadleśnictwa przyłączono dwa leśnictwa ze zlikwidowanego Nadleśnictwa Wesołowo oraz grunty i lasy Państwowego Funduszu Ziemi (PFZ). W 1968 roku Nadleśnictwa Szczytno przekazało do nowo utworzonego Nadleśnictwa Wielbark leśnictwa: Sasek Mały i Wesołowo. W 1973 roku w skład Nadleśnictwa Szczytno weszły samodzielne Nadleśnictwa Małdaniec i Korpele. W tym czasie powierzchnia Nadleśnictwa Szczytno wynosiła 29 714,49 ha. W obecnym kształcie Nadleśnictwo istnieje od 1 lipca 1991 roku i składa się z dwóch obrębów leśnych: Małdaniec i Szczytno i podzielone jest na 12 leśnictw.