Webcontent-Anzeige Webcontent-Anzeige

OCHRONA LASU

17.02.2016 | Marcin Zajączkowski

Ochrona lasu jest szerokim pojęciem obejmującym bardzo różnorodne działania w ramach działalności prowadzonej przez Lasy Państwowe.

 
Ochrona lasu jest szerokim pojęciem obejmującym bardzo różnorodne działania w ramach działalności prowadzonej przez Lasy Państwowe. Zabiegi ochrony lasu zgrupowane są w kilku działach, w zależności od celu działania i przyczyn:
1. Ochrona lasu przed czynnikami biotycznymi - czyli działania wynikające z wpływu organizmów żywych na środowisko leśne posiadają bardzo szerokie spektrum sprawców :
- Ochrona lasu przed owadami – zajmuje się szeroko pojętą profilaktyką i usuwaniem skutków działalności szkodników owadzich w różnych fazach rozwojowych drzewostanów
- Ochrona lasu przed grzybami – j.w. w odniesieniu do grzybów patogenicznych
- Ochrona lasu przed szkodami wyrządzanymi przez zwierzynę leśną – obejmuje działania gospodarcze zmierzające do ograniczenia szkód wyrządzanych głównie w uprawach leśnych i młodnikach lub do zminimalizowania wpływu tych szkód na przyszły wzrost i jakość drzewostanu.
- Ochrona lasu przed szkodami pochodzenia antropogenicznego – działalność zmierzająca do usuwania skutków i zapobieganiu szkodom powstającym w wyniku działalności człowieka
2. Ochrona lasu przed czynnikami abiotycznymi - czyli działania wynikające z wpływu czynników nieożywionych środowiska, na których powstanie człowiek z reguły nie ma wpływu :
 - Ochrona lasu przed pożarami – bardzo rozbudowana działalność, głównie profilaktyczna prowadzona w celu jak najlepszego zabezpieczenia lasów przed jednym z najgroźniejszych żywiołów
- Ochrona lasu przed szkodami powodowanymi przez wiatry i śnieg – polega głównie na usuwaniu szkód powodowanych przez te czynniki oraz działaniach zmierzających do uzyskania jak największej odporności drzewostanów na skutki oddziaływania wiatru i opadów śniegu.
3. Ochrona przyrody - działania obejmują inwentaryzację walorów przyrodniczych terenu RDLP Olsztyn oraz identyfikację zagrożeń przyrody, a także plan działań – zestawienie prac objętych programem ochrony przyrody i wskazania kolejnych obiektów do objęcia szczególnymi formami ochrony.
 
Czynniki biotyczne 
 

Owady szkodliwe

Duży udział jednogatunkowych drzewostanów (81,5 % powierzchni drzewostanów Nadleśnictwa zajmują drzewostany sosnowe, występujące na siedliskach borowych) sprzyja rozwojowi szkodliwych owadów. Największe zagrożenie stanowią:
Szkodniki pierwotne (atakujące drzewa zdrowe): brudnica mniszka, strzygonia choinówka, boreczniki
Szkodniki wtórne (atakujące drzewa osłabione): kornik drukarz, przypłaszczek granatek, opiętek dwuplamkowy
Opiętek dwuplamkowy w ostatnich latach nabrał szczególnego znaczenia gospodarczego w naszych lasach doprowadza, bowiem do zamierania drzewostanów dębowych, powodując ogromne straty. 

Grzyby 

Zagrożenie ze strony chorób grzybowych występuje zasadniczo w drzewostanach sosnowych na gruntach porolnych w południowo – zachodniej części Nadleśnictwa. Największe zagrożenie stwarza tu huba korzeniowa. Ograniczanie szkód powodowanych przez tego patogenu polega na smarowaniu pniaków preparatem Pg IBL po zabiegach pielęgnacyjnych.
W drzewostanach świerkowych i z udziałem świerka największe szkody wyrządza opieńka miodowa. Zwalczanie tego patogenu polega na usuwaniu drzewek przez niego opanowanych.
Inne istotne choroby grzybowe to: zamieranie pędów sosny, zamieranie jesionów, czyreń sosnowy, rdza kory sosny.

Zwierzyna

Głównymi sprawcami szkód od zwierzyny są jelenie i sarny. Szkody wyrządzane przez nie polegają na zgryzaniu pędów i pączków, spałowaniu kory drzew, łamaniu drzewek i osmykowaniu. Najbardziej uszkadzane są gatunki: sosna, świerk, modrzew, dąb, klon, jawor, jesion, buk, lipa.
Lokalnie szkody wyrządzają bobry, które piętrząc wodę powodują miejscowe podtapianie drzewostanów w leśnictwie Łuka oraz ścinają drzewka w młodniku w leśnictwie Nowiny.
Ochrona drzewostanów przed zwierzyną polega na chemicznym i mechanicznym zabezpieczaniu powierzchni najbardziej narażonych.

Czynniki abiotyczne 

 

Największe zagrożenie ze strony czynników abiotycznych mogą stwarzać huraganowe wiatry, susze, wiosenne przymrozki, nadmierne opady śniegu oraz długotrwałe, wiosenne podtapianie terenów na siedliskach wilgotnych i bagiennych.
Panujące zachodnie wiatry często powodują szkody w drzewostanach w postaci złomów i wywrotów. Niedobór opadów charakterystyczny dla okresu wczesnowiosennego, stwarza na łatwo przepuszczalnych glebach niekorzystne warunki odnowieniowe, szczególnie dla rozwoju młodych upraw leśnych. Przymrozki późne (średnio 14 dni w roku) stanowią duże zagrożenie dla nowo zakładanych upraw, szczególnie na siedlisku Lw i LMw.